(Հատուածներ Նախագահ Արմէն Սարգսեանի
համայն Հայութեան ուղղուած ուղերձէն)
Աշխարհասփիւռ հայութիւնը ներկայումս ապրում է մեր ազգի հազարամեայ պատմութեան ամենաշրջադարձային պահերից մէկը:
Այն նպատակները, որոնց ազգովին ձգտում էինք մայր հայրենիքի բաղձալի անկախացումից յետոյ, սասանուած են:
Մենք պարտուեցինք մեզ պարտադրուած պատերազմում՝ ինչպէս ռազմի դաշտում, այնպէս էլ դիւանագիտական եւ միջազգային հանրային հարթակներում:
Մենք զաւակներն ենք Ցեղասպանութիւնը վերապրած եւ յաղթահարած ժողովրդի:
Կարելի է պարտուել ճակատամարտը, բայց անթոյլատրելի է պարտուել որպէս ազգ:
Սեփական ձեռքերով վառած տունը եւ կորցրած հայրենիքը կարելի է վերականգնել միայն մի ձեւով՝ վերագտնելով մեր յաղթանակը եւ կառուցելով այն պետութիւնը, որով բոլորս իրապէս հպարտ կը լինենք:
Եւ մենք դա վստահաբար կարող ենք անել՝ սթափ գնահատելով իրավիճակը, դասեր քաղելով թոյլ տրուած սխալներից եւ համախմբուած լծուելով ազգային վերածնունդին:
Ինչպիսին էլ լինեն անցեալի վերաբերեալ մեր գնահատականների տարբերութիւնները, ակնյայտ է, որ յայտնուել ենք աննախադէպ խնդիրների առջեւ:
Արցախը ծանր վիրաւոր է:
Ունենք ալեկոծուած հասարակութիւն:
Վիրաւոր տնտեսութիւնը ծանրաբեռնուած է սոցիալական վիթխարի խնդիրներով:
Արցախից Հայաստան տեղափոխուածների մեծ հոսքի արդիւնքում առկայ է մարդասիրական աղէտ:
Չափազանց բարդ է նաեւ համաճարակով պայմանաւորուած իրավիճակը:
Ի վերջոյ, խոցուած է հայի ոգին՝ աշխարհի ցանկացած անկիւնում:
Մեր երկիրն այսօր այլեւս այն երկիրը չէ, որն ունէինք Սեպտեմբերի 26-ին, եւ նոյնիսկ այն չէ, ինչ ունէինք Նոյեմբերի 8-ին:
Մենք չենք կարող անտեսել այս իրականութիւնը եւ շարունակել ապրել սովորական կեանքով:
Ակնյայտ է, որ չնայած պատերազմի դադարեցմանը, Արցախի Հանրապետութիւնը, Հայաստանի Հանրապետութիւնը եւ ողջ հայ ժողովուրդը թեւակոխում են նոր փորձութիւնների շրջան, որում իւրաքանչիւր սխալ կարող է աղէտալի հետեւանքներ ունենալ:
Ստեղծուած իրավիճակում հայ ժողովրդի համար այլընտրանք չկայ, քան լինել միասնական եւ համախմբուած:
Այս օրերին մեզանից իւրաքանչիւրը, յատկապէս քաղաքական գործիչները եւ պետական պաշտօնեաները պէտք է դրսեւօրէն բարձր պատասխանատուութիւն եւ զսպուածութիւն՝ ջանքերը կենտրոնացնելով բացառապէս ստեղծուած ճգնաժամը յաղթահարելու ուղիներ փնտրելու վրայ:
Յուսով եմ, որ քաղաքական բոլոր ուժերը կը գիտակցեն պահի պատասխանատուութիւնը եւ արժանապատուօրէն կ’իրականացնեն պատմական առաքելութեան իրենց մասը:
Ուզում եմ յիշեցնել, որ այսօր Հայաստանին հետեւում են բոլորը՝ թէ՛ մեր բարեկամները, ե՛ւ թէ մեր թշնամիները:
Մենք ուրիշ պարտականութիւն չունենք, բացի մեր երկիրը հզօրացնելը:
Մենք ուրիշ ճանապարհ չունենք, բացի ժողովրդին համախմբելը՝ տուրք չտալով հասարակութեան պառակտման վտանգ պարունակող որեւէ խօսքի եւ քայլի:
Միայն միասնականութեամբ մենք կը կարողանանք պարտութեան բեռի տակ ճկուած վիճակից ուղղել մեր մէջքը, եւ թէ՛ մեզ, թէ՛ ապագայ սերունդներին ու համաշխարհային հանրութեանը ներկայանալ որպէս զաւակներն այն ժողովրդի, որին յաղթելն անհնարին է:
Վստահ եմ, որ հայ ժողովուրդը պատուով եւ յաղթական դուրս կը գայ ստեղծուած դժուարին իրավիճակից:
Աստուած պահապան բոլորիս: