Կրթութիւնը կրկնուող գործողութիւն չէ, այն աճի ու հասունացման արուեստ է, այդ իսկ պատճառով այն երբեք չի կրնար տեղքայլ ընել. կրթութիւնը շարժում է, որ կը նպաստէ անձի լիարժէք զարգացման` իր անհատական եւ հասարակական հարթութիւններու վրայ: Նորին Սրբութիւն Ֆրանչիսկոս Սրբազան Քահանայապետը ընդգծեց ասիկա Վատիկանի Միաբանութեան կաթողիկէ կրթութեան լիագումար ժողովի մասնակիցներուն: Հանդիպումը կայացաւ Փետրուար 20-ին, Վատիկանի մէջ:
Պարզաբանելու համար, թէ ինչո՞ւ կրթութիւնը կը հանդիսանայ շարժում, Ֆրանչիսկոս Պապը առանձնացուց զայն բնորոշող քանի մը հիմնական յատկանիշներ: «Նախ, այն բնապահպանական շարժում է` այն իմաստով, որ կրթական գործընթացի կեդրոնը միշտ մարդն է` իր ամբողջականութեամբ. ուսուցման շնորհիւ մարդը կը ճանչնայ ինքն իրեն, համընդհանուր տունը, ուր ան կ’ապրի եւ մարդկութեան մէջ կը բացայայտէ եղբայրական յարաբերութիւններ` իրենց մշակութային բազմազանութեամբ հանդերձ: Կրթական շարժումը կը նպաստէ «բնապահպանական հաւասարակշռութեան տարբեր մակարդակներու վերականգման` ներքին հաւասարակշռութիւն դուն քեզ հետ, համերաշխ հաւասարակշռութիւն միւսներու հետ, բնական հաւասարակշռութիւն բոլոր կենդանի էակներու հետ, հոգեւոր հաւասարակշռութիւն Աստուծոյ հետ»:
Կրթութիւնը ներառական շարժում է` մեթոտի տեսանկիւնէ. ներառական` բոլոր անոնց համար, որոնք մերժուած են: Այս շարժումը իր մէջ կ’ընդգրկէ կրթական շարժումներ` յօգուտ փախստականներու, մարդավաճառութեան զոհերու, գաղթականներու, բոլոր մարդոց` անկախ անոնց սեռական, կրօնական ու ազգային պատկանելիութենէն: «Ներառականութիւնը ժամանակակից, արդի գիւտ չէ, այլ քրիստոնէական փրկարար ուղերձի բաղկացուցիչ մասն է»:
Կրթութիւնը նաեւ հաշտեցնող, խաղաղեցնող շարժում է: Այն իր հետ կը բերէ խաղաղութիւն եւ կը դառնայ ուժ` ընդդէմ «էգոլատրիայի»ի, որ կը ծնի վէճեր, անջրպետներ՝ սերունդներու, մշակոյթներու ու ժողովուրդներու, տղամարդոց ու կանանց, տնտեսութեան ու էթիքայի, մարդկութեան ու շրջակայ միջավայրի միջեւ: Առճակատման այս բոլոր տեսակները իրենց մէջ կը թաքցնեն վախը` բազմազանութեան եւ տարբերութիւններու նկատմամբ: Կրթութիւնը նաեւ խմբային շարժում է: Այն երբեք չ’իրականացուիր մէկ անձի կամ հաստատութեան կողմէ: Դպրոցը այն կեդրոնն է, որուն գործունէութեան ու զարգացման կը մասնակցին ընտանիքներ, մանկավարժներ, բազմաթիւ մշակութային, հասարակական ու կրօնական միութիւններ, քաղաքացիական հասարակութիւնը եւ ողջ մարդկային համայնքը»:
Իր ելոյթի աւարտին Սրբազան Քահանայապետը ժողովի մասնակիցներուն մաղթեց յաջողութիւն` առաջադրուած խնդիրներու յաղթահարման գործընթացին մէջ, յատկապէս, կաթողիկէ կրթութեան յատուկ համաշխարհային դիտարկման կեդրոն ստեղծելու գործին մէջ, ինչպէս նաեւ որակներու բարձրացում ու եկեղեցական կրթական ծրագիրներու բարեփոխում: Ան կոչ ըրաւ ուշադրութիւն դարձնելու հովուական աշխատանքներուն համալսարաններու մէջ` որպէս աւետարանացման նոր միջոց: