Մ.թ.ա 9-րդ դարին Հայկական լեռնաշխարհի Վանայ լիճի աւազանին մէջ ծնունդ կ՛առնէ Վանի հայկական (Արարատեան) թագաւորութիւնը` Ուրարտուն, Բիայնիլին: Պետութեան հիմնադիրը Արամէ թագաւորն էր: Վանի թագաւորութիւնը ժամանակի ամենազարգացած տէրութիւններից էր:
Արգիշտի Ա. արքան իր տիրակալութեան 5-րդ տարին` մ.թ.ա. 782-ին, կը հիմնադրէ Էրեբունի ամրոց-քաղաքը` ներկայիս Երեւանը, որ կը դառնայ երկրի վարչատնտեսական կարեւորագոյն կեդրոններէն մէկը: Էրեբունիի հիմնադրման տարեթիւը ստոյգ յայտնի է մեզի հասած սեպագիր արձանագրութենէն:
«Խալդի աստծոյ մեծութեամբ, Արգիշտին` Մենուայի որդին, կ՛ըսէ. այս հզօր ամրոցը կառուցեցի, սահմանեցի Էրեբունի անունը Բիայնիլի երկրի հզօրութեան համար, ի սարսափ թշնամական երկիրներու: Արգիշտին կ՛ըսէ. հողը ամայի էր, հզօր գործեր ես այնտեղ կատարեցի Խալդի աստծոյ մեծութեամբ, Արգիշտի` Մենուայի որդի, թագաւոր հզօր, թագաւոր Բիայնիլի երկրի, տէրը Տուշպա քաղաքի»:
Մեր մայրաքաղաքի անունը կու գայ դեռ եւս ուրարտական շրջանէն` Էրեբունիէն: Ուրարտագիտութենէն յայտնի է, որ ուրարտերէն «Բ» հնչիւնը հայերէնի մէջ կը հնչուի «Վ»: Այսպէսով Էրեբունի անունը ձեւափոխուած է եւ դարձած Երեւան: